Dictionary of Greek. 2013.
богопроповѣдьникъ — БОГОПРОПОВѢДЬНИК|Ъ (2*), А с. Проповедник божьего учения, христианской религии: б҃опроповѣдници бо и ап(с)лi въ всѩку срѣду и пѩ(т)токъ [так!] подобаѥть рѣша поститисѩ КР 1284, 342г; Ре(ч) бо сѩ б҃опроповѣдниче истиньн(ы)и. ст҃ымъ ап(с)ломъ.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
κήρυκας — ο (ΑΜ κήρυξ και κήρυξ, υκος, Α αιολ. τ. κᾱρυξ, ὁ και σπαν. ἡ) 1. αυτός που κηρύσσει κάτι μεγαλοφώνως στο πλήθος, διαλαλητής, ντελάλης («κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν», Ομ. Ιλ.) 2. αυτός που διδάσκει ή μεταδίδει με προφορικό ή γραπτό λόγο… … Dictionary of Greek
